Hoe kijken we? Heel veel afbeeldingen zijn compositorisch geordend in een mathematisch perspectief dat al eeuwen wordt toegepast en nog steeds gangbaar is. De horizon is een denkbeeldige constructielijn waarop evenwijdige lijnen in verdwijnpunten samenkomen. Naar de verte toe worden de objecten steeds kleiner tot ze verdwijnen. Als beschouwer lijk je door een raam naar de voorstelling te kijken, het is alsof je er ruimtelijk bij wordt betrokken. In mijn foto’s probeer ik de horizon als ijklijn van het kijken uit te dagen. Bestaat de horizon eigenlijk wel?
Benidorm 2018, foto
Hoe krijgt een beeld betekenis? Op argeloze wijze probeer ik vormen te laten ontstaan. Kun je op een leeg vlak zonder aarzeling een streek verf zetten? Ik laat verfstreken binnen bepaalde grenzen steeds een andere weg zoeken waardoor unieke vormen zonder betekenis ontstaan. Ieder kan daar eigen referenties op projecteren. Men kan er bijvoorbeeld beginnende levensvormen in zien.
Homunculi 2018, tableau 12 engobe gebakken tegels, 50 x 50 cm